دلم که می‌گیرد می‌بینم حق با آسمان است که می‌گرید، ناله می‌کند و 

می‌غرد و می‌سوزد. خوشا به حالش. چقدر دوست داشتنی و زیبا احساس خود را

می‌گوید و گاهی صاف و زلال چون آینه و آن گوشه‌اش یک خورشید مهربان 

یا یک ماه قشنگ که گرما و نورشان هم صداقت دارد 

و زمانی هم سیاه و ابری و دم کرده و عصبانی و بغضی 

که گویی هرگز باز نخواهد شد و از پس این همه سیاهی 

چشمهايم غمگين است ...